มีข้อบังคับของจำเลยที่หนึ่งซึ่งเป็นนายจ้างได้มีการกำหนดว่าพนักงานและลูกจ้างผู้ใดดื่มสุราในขณะปฎิบัติหน้าที่การงาน ถือเป็นความผิดทางวินัยอย่างร้ายแรง แต่โจทก์ออกไปดื่มสุราเพียงเล็กน้อยนอกที่ทำการในคณะใกล้หมดเวลาทำงานแล้ว เหลือเพียงแค่รอเวลาปิดประตูนี้แล้วใครเท่านั้นไม่มีอาการมึนเมาสุรา โจทก์ไม่ได้กล่าวคำขู่ผู้บังคับบัญชาแต่อย่างใดเพียงแค่โต้เถียงเล็กน้อย ทั้งโจทก์ยังสามารถกลับมาร่วมปิด ตู้นิรภัยได้โดยไม่ได้ทำให้งานในหน้าที่เสียหาย ซึ่งการชนะว่าการกระทำผิดใดจะถือเป็นกรณีร้ายแรง ต้องพิจารณาตามพฤติการณ์เป็นรายๆ ไป ไม่ใช่ว่าดื่มสุราเล็กน้อย ก็เป็นความผิดร้ายแรงทันที การกระทำผิดของโจทก์ถือไม่ได้ว่าเป็นความผิดในกรณีร้ายแรง การลงโทษโจทก์จึงต้องเป็นไปตามข้อบังคับข้อ 69 ซึ่งให้ผู้บังคับบัญชาสั่งลงโทษภาคทัณฑ์ ตัดเงินเดือน ตัดค่าจ้าง ลดเงินเดือนหรือลดค่าจ้างตามคนแก่กรณีให้เหมาะสมแก่ความผิดเท่านั้น ไม่มีกรณีต้องให้ออกจากงาน การที่จำเลยที่ 1 มีคำสั่งลงโทษโดยให้โจทก์ออกจากงานจึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม